Helaas moet ik constateren dat het einde van het zeilseizoen alweer in zicht is. Het is me allemaal veel te snel gegaan. Terugkijkend op een meer dan geslaagd jaar. Ik heb van Stockholm tot en met de Azoren gevaren. Ik ben 3 keer naar Engeland op en neer gevaren en heb ook nog diverse cursussen kunnen geven. Zowel RYA als CWO. Maar ook gewoon zonder diploma, gewoon, bij mensen op hun eigen boot.
Het leukste aan mijn werk is dat ik zo verschrikkelijk all-round bezig ben. Voor de een lijkt zeilen altijd zeilen voor mij is een wedstrijd voor sailing business events begeleiden heel anders dan met 2 of 3 man een boot naar ‘ver weg’ brengen. Ik leer altijd bij over verschillende schepen, techniek, onderhoud of vaargedrag. Daarnaast leer ik bij over mensen begeleiden, leerstijlen, didactiek of leuke oefenvormen. Zeilen blijft een ervaringssport, een mens is nooit uitgeleerd.
Dit jaar mag ik nog een paar keer knallen. Eerst tijdens de Muider hard zeildagen op een tjalk. Hier heb ik enorm veel zin in. Wedstrijdzeilen op een 35 meter apparaat. Hoe vaak komt dat nou voor? Dan als de bladeren echt op zijn is het weer tijd voor de IJspegeltrophy. Team Harpoen heeft mij weer weten te strikken voor op de J105 ! Kijken of we dit jaar de stijgende lijn van afgelopen jaren door kunnen zetten.
Oh ja mijn eigen boot moet ook weer op de kant. Mast er af. Motor in de antivries. We hebben net besloten dat hij ons volgend jaar naar London mag brengen…
Van de week zei iemand tegen mij:”Je wordt nog eens een boot”. Beroepsdeformatie
