Wat nu weer?! Ik zit op de Azoren om een Breehorn 37 terug naar het vasteland te varen, maar voorlopig zit ik hier nog wel even.  Nadine is roet in het eten aan het gooien. Nadine is het nichtje Katherina. Alleen Nadine is geen hurricane meer, ze is gewoon een tropische storm. Dit betekent dat er geen windsnelheden boven de 72 knopen meer gemeten worden. Kak, 60 knopen wind is nog steeds windkracht 12! Bril vasttapen. Zodra ze weg is hoop ik te kunnen varen.

 

Ik heb wel eens eerder verwaaid gelegen, maar nooit zo extreem als nu. De haven is een grote heksenketel. Alle schepen hebben dubbele lijnen uitgelopen naar alles waar je een boot aan vast kan knopen. Alle vlaggen en zeilen zijn naar binnen tegen het slijten en alles wat op een fender lijkt is aan de zijkant geknoopt. De golven slaan nu al over de kade heen en dan te bedenken dat het ergste nog moet komen…..

Wij hebben een voordeel. Onze boot staat nog op de kant. Lekker rustig. We kunnen pas het water in kranen als de zee een beetje rustig is. En dan maar losgooien ! Elk voordeel heeft zijn nadeel; geen toilet, geen koelkast (deze is watergekoeld) en voor elk afwasje de ladder af is ook niet ideaal.

 

De boot is geweldig. Ik wist dat ik een Breehorn kon waarderen. Ik was er alleen nog nooit echt op een geweest. Alles voelt goed, handige indeling, fijne tuigage en vakken of handvatten daar waar je ze verwacht. De apparatuur is gedeeltelijk nog origineel (1992).  Goede oude spullen. Ik ga varen met een AP / GPS van Phillips, de meeste zullen hem nog wel kennen. Geen plotter, maar kaarten van heel europa aan boord. Windpilot zelfstuur (!) en een Yanmar stamper in de kelder. Elektrisch is de boot met zijn tijd meegegaan. 2 zonnepanelen zorgen voor voldoende stroom. We leven al 5 dagen zonder walstroom, wel met licht, laptops, muziek, telefoons en waterpomp. De accu’s lopen niet terug. Supermooi om te zien.